6.4.11

χαραγματιά - βελόνα

 

 

 

 

 

 

όσο θυμάμαι τον εαυτό μου υπήρχε πικ-απ στο σπίτι και δύο ηχεία τετράγωνα κάτω από τη μεγάλη σιρβάντα πάνω στο ξύλινο πάτωμα. εκεί χωνόμασταν από μικρά με τον αδελφό μου. ό,τι κι αν ακούγαμε είχε ωραίο ήχο. ζεστό. ήμασταν γειωμένοι, ξάπλα, από πάνω ξύλο, από κάτω ξύλο, κλείναμε τα μάτια κι ακούγαμε ήχους κι επίπεδα, χώρους και όργανα, μουσική. εκείνο το πάτωμα ξέρει τα όνειρά μου και τη γεύση που έχουν τα δάκρυα. 

οικιακοί δίσκοι. δίσκοι της οικογένειας που μας έφερε σ’ αυτή τη ζωή.  δίσκοι που δεν επιλέξαμε εμείς, αλλά,  έλαχε να είναι τα πρώτα ακούσματά μας (αυτό σηκώνει ανάλυση και κουβέντα μα δεν είναι της παρούσης). δίσκοι μετρημένοι στα δάχτυλα τριών χεριών. ένας  μικρός μουσικός αχταρμάς που ό,τι και να επέλεγες από αυτόν ν’ ακούσεις είχε πάντα ωραίο πλούσιο ήχο. απολαυστικό. από ξαρχάκο μέχρι βίκυ λέανδρος από χατζή μέχρι strauss κι από traffic μέχρι boney m. κάπου στα ενδιάμεσα ένας αγαπημένος χριστουγεννιάτικος με αστέρες της εποχής και φυσικά  το "κορίτσια στον ήλιο". από τότε μ’ αρέσουν τα μύγδαλα. για την μαρινέλλα είναι αυτονόητο πως δεν έλλειπε κι απ’ το δικό μας σπίτι. δεν υπήρχε ελληνικό σπίτι χωρίς μαρινέλλα. την άκουγε η μαμά μαζί με τον χατζή. ρεσιτάλ έδιναν. μέχρι που χώρισαν.

το πρώτο δισκάκι που αγοράστηκε αποκλειστικά για μένα ήταν αυτό που περιείχε το πασίγνωστο  “ska-ska”. γύρω στα δέκα ήμουν. μεγάλη επιτυχία αυτό το ufo κομμάτι. είχε φοβερή πλάκα να πειράζεις τις στροφές. όποιος το είχε, θα θυμάται καλά πως έπαιζε στις γρήγορες στροφές γιατί ήταν ένα μικρό δισκάκι. δεν υπήρξε παιδί που δε θα το δοκίμασε και στην άλλη ταχύτητα. την αργή που σερνόταν.

χαίρομαι που γαλουχήθηκα με το βλέμμα χαμένο στις γύρες που έπαιρνε ο κάθε δίσκος. και στην κεφαλή που έπρεπε προσεχτικά  να αφήσω να τον ακουμπήσει η βελόνα αποκαλύπτοντάς τον διαβάζοντάς τον. ωραία σχέση.  χαραγματιά - βελόνα. βαθιά ερωτική και απολύτως κυκλική..

 

Vinyl_by_TadashiPhoto

1 σχόλιο:

  1. ναι, γλυκές αναμνήσεις πάνω στο χαλί οι μουσικές του πικ απ και η άλλη βελόνα που δείχνει τα μπάσα να πηγαινοέρχεται. ωραίους δίσκους έχεις. εμένα παίζανε και κάτι άκυρα, μια γιουροβίζιον του 80' που στο εξώφυλλο έχει την καμπύλη ενός κόλου με τα σημαιάκια των χωρών πάνω, το φωτιά με την βίση αράπισα με μπούκλα μαύρη και χρυσά φιδίσια κοσμήματα, όλοι οι δίσκοι του χάρη κλιν, κάτι ντοκουμέντα απο την δικτακτορία, θεωδοράκης, κάλλας, χατζιδάκης, πουλόπουλος, μπίτλς, τρίο στούτζες και διάφορα λάτιν, η ντενεκεδούπολη, κάτι άλλα παιδικά παραμύθια...ένας αχταρμάς.
    λοιπόν, η άννα να σου πεί που το κρατάει ακόμη αυτό το συνήθιο και να παίζει βινίλια στο σπίτι κι αγοράζει ακόμη. εμένα αραχνιάζει γιατι χρόνια τώρα κάτι έπαθε και πάντα μένει σαν όνειρο η απισκευή του. αλλά μιας και το θύμησες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Μετά το χαρακτηριστικό ήχο, μπορείς να αφήσεις το μήνυμά σου. Μπιιιιπ.