ανοίγω και κλείνω
εκούσια πληγή
σ’ ανίατο τραύμα
στραγγίζω σιωπή
και πίνω δηλητήριο
για νέκταρ
κι αναρωτιέμαι
πόσοι θάνατοι αρκούν για να πεθάνεις;
μα η απάντηση
ποτέ δε μ’ αποκρίνεται
έτσι συνήθισα εγώ
τα αναπάντητα ερωτήματα
έρωτα θέλω να σε πω
μα τρέμω
μήπως το πιστέψεις
