7.4.10

Are made for three

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Σήμερα ξύπνησα με πολλά νεύρα. Έφτιαξα καφέ,  και την έβγαλα στο μπαλκόνι αγναντεύοντας λίγη θάλασσα πέρα στο βάθος. Το μόνο που έπρεπε να κάνω οπωσδήποτε ήταν να βγω έξω να πάρω τροφή του σκύλου. Πηγαίνοντας στο pet shop παρατήρησα ένα μαγαζί με παπούτσια. Παράξενο, που βρέθηκε αυτό το μαγαζί εδώ;  σκέφτηκα, κι αμέσως μπήκα μέσα από περιέργεια να δω τα προϊόντα του. Το πρώτο χαμόγελο της ημέρας το άφησα λίγο μετά την είσοδο. "Γειά σας! μμμ...ωραία παπούτσια έχετε..και σε καλές τιμές... τώρα ανοίξατε;" ρώτησα μια πωλήτρια που με πλησίασε " τρία χρόνια είμαστε ανοιχτοί" μου απάντησε. Απόρησα. Ή εγώ είμαι στον κόσμο μου ή το σημείο που είναι το μαγαζί.. σκέφτηκα,  κι  άρχισα να το ψάχνω απ΄ άκρη σ΄ακρη. Μια ανεξήγητη δύναμη με καλούσε εκεί μέσα και μου φώναζε " μη φύγεις, πήγαινε πάνω, πήγαινε κάτω, εδώ μέσα κρύβεται η χαρά, εδώ θα βρείς αυτό που ψάχνεις.. την ευτυχία... ". Σε ένα τέταρτο αγόρασα τρία ζευγάρια. Δυο μαύρα και ένα κατακόκκινο. Το ένα από τα μαύρα το πλήρωσα, και το έφερα τρυφερά στο σπίτι. Τα άλλα τα καπάρωσα για να επιστρέψω τη μέρα που θα έχω πάλι νεύρα πολλά. Το κόκκινο θα το μεταφέρω στο χώρο μου τη μέρα δίχως στάλλα λίμπιντο. Σε δυο ώρες το πολύ, η θετική επιρροή των παπουτσιών είχε μετατραπεί σε κατάθλιψη βαριάς μορφής, ενδόμυχα έφτιαξα εικόνες για τρεις. Εγώ, εκείνος κι αυτά. Φτου!!!
.
.
.
 
.
.
.
.
.
.
.

4 σχόλια:

Μετά το χαρακτηριστικό ήχο, μπορείς να αφήσεις το μήνυμά σου. Μπιιιιπ.