Είχε πολλά κομμάτια δικά της, κάτι από εκείνο το σημείο, άλλα από το άλλο, τα δάχτυλα, το δέρμα, τα μάτια, τα χείλη, το αυτί, τη ρώγα, το μικρό κενό ανάμεσα στα πόδια, που μοιάζει τρίγωνο όταν τα ενώνεις - κι αυτό του το ‘χε δείξει - κι άλλα πολλά. Της άρεσε να φωτογραφίζει εαυτό για εκείνον. Να του χαρίζει ένα ένα τα κομμάτια της. Παζλ λειψό, ολόκληρη η ψυχή.
Στο σκληρό δίσκο που κρατούσε τα μυστικά του, είχε όλα εκείνα που του είχε στείλει στο παρελθόν, κι ας της είπε πως τα έκαψε. Κι άλλα της είχε πει. Πως πέθανε, της είπε. Πως δεν υπήρξε. Όμως, όλα τα είχε κρατήσει. Δεν τ’ άκουγε ποτέ. Κι ούτε τα κοίταζε. Δεν σκεφτόταν το παρελθόν. Αντίθετα, το έδιωχνε μακριά. Αυτό, ήταν ένα από τα κοινά τους.
Είχε πολλά κομμάτια δικά της, κρυμμένα στο σκληρό δίσκο με τα μυστικά. Αποδεικτικά στοιχεία πως υπήρξαν συνένοχοι και θύματα σε έγκλημα κοινό..
Της άρεσε να φωτογραφίζει εαυτό για εκείνον, λίγο το ένα, λίγο το άλλο. Ακόμα βρίσκει τρόπους να τoυ δείχνει. Παζλ, πάντα λειψό. Ψυχή, σταθερά, ολόκληρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.