11.8.11

παλίρροια



























έρχεται στο μυαλό μου ξανά και ξανά 
με γεύση γέννας 
και μυρωδιά θανάτου
με ονειρώξεις στο ξύπνιο μου
και δεν κοιμάμαι
ποτέ
σέρνομαι σε ταξίδια αταξίδευτα
μ' ένα  καράβι δίχως κάβους
ελεύθερο να επιπλέει και να ναυαγεί
στη φυλακή μιας θάλασσας
που δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη
μόνο εδώ, πάνω σ' αυτό εδώ το χαρτί
το ελάχιστο αποτύπωμα του eαυτού 
και στο υγρό της στοιχείο 
που έχω μέσα μου δεσμεύσει
το αιδοίο μου φουσκώνει και μουδιάζει
κάτω απ΄τα φεγγάρια
κλείνω τα μάτια κι ανοίγω ψυχή
διάπλατα μ' αρέσει 
το μυαλό νωχελικά ακολουθεί την παλίρροια
είμαι προς άλλωση
κι ας μοιάζω με κατακτητή






αύγουστος είναι, θυμάμαι..