Δεν περνούν οι ώρες. Κάθε λεπτό ένας εχθρός στρατιώτης και κάθε δευτερόλεπτο επίθεση σκληρή. Η μάχη μοιάζει να έχει κερδηθεί από εκείνη. Εκείνη που χρειάζεται. Εκείνη που περιμένει. Εκείνη που είναι λυπημένη. Εκείνη. Ένας άνθρωπος κανονικός, υποταγμένος στο παράδοξό μου. Στο αλλοώτικό μου. Εκείνη. Ένα πλαίσιο, στο σύμπαν μου. Εγώ. Ένα πλαίσιο, στο σύμπαν το δικό της..
