… τα χρόνια της αθωότητας είχαν πετάξει
ποτέ πια δε θα ξαναέγλυφε το γλυφιτζούρι που τόσο της άρεσε, μπροστά σε άνδρες. Ήταν, τότε, που για πρώτη φορά άκουσε τη σκέψη τους.. μωρό μου.. θα σου βάλω εγώ κάτι στο στοματάκι… Το ίδιο έγινε και μια μέρα - την ίδια περίοδο - όταν έσκυψε να δέσει το γορδόνι της. Άκουσε τη σκέψη αυτού του άνδρα που στεκόταν τυχαία πίσω της.. μωρό μου.. να στον έχωνα τώρα.. έτσι όπως είσαι.. Ποτέ δε ξαναέσκυψε μπροστά σε άνδρες. Κι ύστερα άκουγε κι άλλα. Όλες τις σκέψεις των ανδρών. Παντού. Σκέψεις κρυφές. Απόκρυφες. Κι ένιωθε απροστάτευτη από μία απειλή, που, αν και δεν ήξερε γιατί ακριβώς, έπρεπε όμως να προσέχει, όπως έλεγε και η μαμά. Και να μη δίνει δικαίωμα. Ήταν καλό κορίτσι, κι άκουγε πάντα τη μαμά.
Κι ήρθε η μέρα που παντρεύτηκε. Έναν. Που ήταν κι αυτός, έτσι, καλό παιδί. Και έκανε οικογένεια να νιώθει ασφαλής. Μα ο άντρας της ξεμυαλίστηκε με μία που της άρεσε να σκύβει να δένει τα γορδόνια της και να γλύφει γλυφιτζούρια μπροστά του. Είμαι γυναίκα, έλεγε εκείνη, και πως της αρέσει να προκαλεί. " Σέρνεις καράβι με το νινί σου " της έλεγε η δική της μαμά. Ήταν κι αυτή καλό κορίτσι, κι άκουγε πάντα τη μαμά.
Φυσικά, ο σύζυγος εγκατέλειψε τη σύζυγο. Γιατί η άλλη τον καύλωνε, λέει, και πως ήταν νωρίς για να πεθάνει..
HΘικό δίδαγμα: Πάντα, είναι νωρίς, για να πεθάνεις
HΘικό δίδαγμα: Πάντα, είναι νωρίς, για να πεθάνεις
