.
.
.
.
.
.
.
.
.
όχι. δε θα σε ξεπεράσω με ανούσιες επαφές να μου γαργαλάνε τ΄ αυτιά και να γλύφουν ξεδιάντροπα αυτά που είναι δικά σου. ούτε με δήθεν γέλια και αγκαλιές θα γεμίσω τις τρύπες μου. καμιά καβάτζα δεν κράτησα κι όλους κι όλες πιο πολύ τώρα τους διώχνω. ούτε φίλοι ούτε εραστές. σου είχα πει. δίνομαι όλη. είμαι αυτή και κάνω αυτά γι΄ αυτό. όλα μου τα μυστικά τα ξέρεις. άκου άλλο ένα. την απουσία σου εγώ τη λέω πένθος. και το πένθος εγώ το γλεντάω μόνη μου. μια λέξη υπάρχει στο μυαλό, λίγο καιρό τώρα, αλλά δεν τη δέχομαι. είμαι αρκετά εγωίστρια για να τη δεχτώ. θα τη ξεστομίσω όμως, κάποια σημασία θα έχει η ύπαρξή της στο κεφάλι μου. π α ρ α μ ύ θ ι α σ μ α. έννοια σου, δεν την πιστεύω. με προστατεύει ο εγωισμός. μόνο για αυτό υπάρχει η λέξη "εγωισμός" για προστασία. όπως οι μπράβοι έξω από τα κωλομάγαζα της αποτριχωμένης μάζας. άσε με τώρα, θέλω να τραγουδήσω ένα μοιρολόι σε ένα γήπεδο γεμάτο ερωτευμένους και να γίνει σεισμός από το χειροκρότημα. μετά, θα πάω για φαγητό στη θάλασσα της Γλυφάδας. στο βυθό της. ύστερα θα πειστώ πως δεν υπάρχεις. “ πέθανες” μου είπες. νεκρή εγώ νεκρός κι εσύ, και τα φαντάσματα ξύπνια ακόμα και διψασμένα. κατά τ΄ άλλα " τι κάνεις; " μια χαρά, απαντώ, και ξεμπερδεύω..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
