.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Η μόνη σταύρωση που φέρνει την ανάσταση είναι αυτή που προκαλείς εσύ στον εαυτό σου. Μη γελαστείς όμως, τα χέρια δεν πρέπει να είναι κλειστά, ασπίδα σου, μα ανοιχτά και να φωνάζουν " έλα! είμαι εδώ και είμαι έτοιμος! έλα!". Τα χέρια να είναι ανοιχτά. Κι αν δεν αντέχεις να τα ανοίξεις μόνος σου μη ζητήσεις τη "συνεργεία" κανενός. Μπορεί να μισήσεις κάποια μέρα αυτόν που τάχα σε ανέστησε και να πεθάνεις μια για πάντα. Αν θες να αναστηθείς στ΄ αληθινά, μόνος σου πρέπει να τα ανοίξεις και να φωνάξεις " έλα " όσο πιο δυνατά μπορείς. Όσο πιο δυνατά μπορείς. " 'Ελα! Είμαι εδώ και σε περίμενα! Έλα ". Τα χέρια στην πιο μεγάλη αγκαλιά, για να χωράει την αλήθεια που θα σκάει σαν γιγάντιο κύμα πάνω στα μούτρα σου, και συ να φοβάσαι πολύ τον πνιγμό, μα να ΄σαι σίγουρος - να το ξέρεις από πάντα - πως στο τέλος στην επιφάνεια θα βρεθείς σαν απο θαύμα ζωντανός. Πιο ζωντανός από ποτέ, κι από δικό σου θαύμα.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
