.
.
.
.
.
Βαρέθηκα να περιμένω στην ακρογιαλιά μέχρι να δω ξανά εκείνο το δελφίνι. Τέσσερις εποχές πέρασαν από πάνω μου άλλες λίγο άλλες ολόκληρες, και να που έφτασε η άνοιξη. Όμως την άνοιξη τα πόδια μου θέλουν να τρέξουν, βλέπεις στη θάλασσα είχε πολύ υγρασία και με τρύπησε μέχρι μέσα στο μεδούλι. Θέλουν να τρέξουν κι εγώ δεν τα ορίζω, θέλουν να φεύγουν με όλη τους την ορμή, κι εγώ τα υπακούω. Πάντα. Τρέχουν λες κι έχουνε φτερά στο πέλμα, ασταμάτητα. Μέχρι που φτάνουν στα λιβάδια και ξαποσταίνουν. Την άνοιξη. Που κυνηγάω πεταλούδες και κοιτάζω κρυφά τις λαμπρίτσες να κάνουν έρωτα, που μετράω χρώματα στα λουλούδια και μυρωδιές στον άνεμο. Ξαπλώνω στην αφράτη γη, παρακολουθώ τα σύννεφα και φαντάζομαι σχήματα. Κάποιες στιγμές τρέχει ο λογισμός μου στο δελφίνι και τότε είναι που ονειρεύομαι το μεγάλο μου ταξίδι στο πέλαγος. Όμως, τώρα είναι άνοιξη. Κι εγώ τρέχω στα λιβάδια, μαζεύω χαμομήλι και χαϊδεύω απαλά τις παπαρούνες, ούτε ένα πέταλο να μη φύγει. Ξεσκίζω τις υπόλοιπες μαργαρίτες και ρωτάω “σ΄αγαπώ δε σ΄αγαπώ σ΄αγαπώ δε σ΄αγαπώ σ΄ αγαπώ δε σ΄αγαπώ σ΄αγαπώ δε σ΄αγαπώ σ΄αγα…” μια πεταλούδα με κίτρινα φτερά και μωβ βούλες κάθισε στο χέρι μου και μου τράβηξε την προσοχή. Δεν είναι ώρα να μάθω, σκέφτομαι.
.
.
.
.
.
.
Το σημερινό αφήνει μια "γλυκύτητα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήH WRA NA MA8OUME EINAI TWRA...OTAN SYNANTAS TIS PETALOUDES STA LIBADIA KAI MYRIZEIS TIS MYRWDIES THS ANOIKSHS MANTEYONTAS TI SXHMA 8A ZWGRAFISOUN TA SYNNEFA STO EPOMENO LEPTO...
ΑπάντησηΔιαγραφήH WRA NA MA8OUME HTAN THN STIGMH POU ZHSAME, AYTO POU NOIWSAME KAI AYTO POU MAS ANASTATWSE KAI MAS EKANE NA KANOUME ENA DIALOGO ME TON EAYTO MAS...AGKALIAZONTAS AYTO POU MAS ARESEI KAI AYTO POU MAS PAIDEYEI..AYTH EINAI H WRA THS AYRAS...THS AYRAS THS MONADIKHS!
γίνε καράβι και το δελφίνι θα σακολουθεί..
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά αγάπη μου
Μαρία
ΑπάντησηΔιαγραφήχμ..κακό αυτό ε?
:)
Tzeli μου
ναι, αγγαλιάζοντας και τα δύο..
όμορφη φίλη μου
σε ευχαριστώ για την αγάπη σου
σε φιλώ!
pan μου
ναι η αλήθεια είναι
πώς όταν γίνομαι καράβι
με ακολουθεί.
πανέμορφο σχόλιο ποιήτριά μου!
πανέμορφο!
με γεια το σοκολατομπορντωβυσσινοκανελοκαφέ σας μπλογκ. Το μαύρο σας πήγαινε περισσότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις ανοιξιάτικες καλησπέρες μου :)
Mα τι λέτε? Εγώ μαύρο το βλέπω ακόμα!
ΑπάντησηΔιαγραφή?????
τότε έχω αχρωματοψία στο μπλογκ σας. Ακόμα σοκολατομποντωβυσσινοκανελοκαφέ το βλέπω. Σε λίγο πιο ανοιχτή απόχρωση μάλιστα. Λολ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός κι αν έχετε εσείς αχρωματοψία στο μπλογκ σας. Οι άλλοι τι χρώμα βλέπετε παρακαλώ;
Κάτι δεν πάει καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εγώ ή εσείς ή το πισιμου.
ή το δικό μου. Επανήλθε η μαυρίλα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήTελικά ήταν το δικό μου. Είχατε δίκαιο. Αλλάχτηκε κατά λάθος και δεν φαινόταν καθόλου η διαφορά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
Πολύ όμορφα τα λίγα και έντονα χρώματά σου στο γκλυκόπικρο και σταθερό σου μαύρο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν έρθει η ώρα όλα βρήσκουν τη θέση τους.. Και όλα έχουν την ώρα τους.
Καλό σου ξημέρωμα! :)