.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Σήμερα με ρώτησε το τζίνι των γενεθλίων τι δώρο θα ήθελα. Δε χρειάστηκα ούτε δευτερόλεπτο για να σκεφτώ “ να ήξερε που ακριβώς να με βρει  και να ερχόταν τη νύχτα που θα κοιμόμουν να χωθεί γυμνός κάτω από τα σκεπάσματα να ανάσαινε μέσα στ΄ αυτί μου  κι εγώ σα να τον περίμενα -κι ας ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη που θα μπορούσε να μου συμβεί - να μην ανοίξω τα μάτια ποτέ ξανά, να ξέρω αυτή την ανάσα  αιώνες πριν και να τελειώσω μέσα της μια για πάντα.  Αυτό θα ήθελα.. ” είπα στο Τζίνι “ γίνεται; ” το ρώτησα “ αυτά γίνονται μόνο στα παραμύθια” απάντησε. Απόρησα, νόμιζα πως όλα μπορούσε να τα κάνει ένα τζίνι  “ τότε κάνε με σκόνη στο σύμπαν, όλα θέλω να τα δω μα τίποτα να μη μ΄ αγγίζει.. τίποτα ” του είπα “ η επιθυμία σου προσταγή μου ” απάντησε. Kι ύστερα έγινα σκόνη και σκορπίστηκα.. τίποτα να μη μ΄αγγίζει. Τίποτα.

.

.

.

.

.

.

.

.

..

.

.

.

..